Πρώτη στάση μας στους Παξούς είναι ο γραφικός Γάης, η πρωτεύουσα και το κεντρικό λιμάνι του νησιού, ο οποίος χωρίζεται με ένα στενό κανάλι από το φυσικό κυματοθραύστη του, τον Άγιο Νικόλαο, στον οποίο είναι χτισμένο Βυζαντινό κάστρο, φρούριο της εποχής. Ο Γάης πήρε το όνομά του από τον απόστολο Γάη ο οποίος μαζί με τον απόστολο Κρίσπο επισκέφτηκαν το νησί τον 1ο αι. μ.χ.  Στο Γάη αξίζει να επισκεφτείτε το αγγλικό κυβερνείο στην αποβάθρα του παλιού λιμανιού, την εκκλησία της Αναλήψεως και το Μουσείο των Παξών. Το μουσείο ιδρύθηκε το 1996 και στεγάζεται σε ένα νεοκλασικό κτίσμα το οποίο κληροδοτήθηκε το 1905 από τον Ανδρέα Συγγρό στους Παξούς. Σε αυτό, μεταξύ άλλων, μπορείτε να δείτε ευρήματα από την προϊστορική εποχή και τα κλασικά χρόνια μέχρι και το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο καθώς επίσης και το Ψήφισμα της Ιονίου Βουλής για την προσάρτηση των Επτανήσων στο Ελληνικό κράτος το 1864.

Προχωρώντας νότια και διασχίζοντας τους απέραντους ελαιώνες του νησιού μπορείτε να κατευθυνθείτε προς τον  Οζιά, τον παλαιότερο οικισμό του νησιού και δείτε τα ερείπια της παλαιοχριστιανικής βασιλικής του Αγίου Στεφάνου. Στη συνέχεια βγαίνοντας στον παραλιακό δρόμο θα συναντήσετε, σε καλύτερη κατάσταση, την παλαιοχριστιανική βασιλική της Αγίας Μαρίνας ενώ στο νοτιότερο άκρο των Παξών βρίσκεται μια από τις ομορφότερες τοποθεσίες των Παξών, το θαλάσσιο στενό Μογγονησίου – Καλτσονησίου. Στο Καλτσονήσι θα δείτε το εκκλησάκι του Άγιου Σπιρύδωνα που χρονολογείται από το 1686.

Σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων από το Γάη ο Λογγός είναι ένα μικρό γραφικό χωριό χτισμένο ανάμεσα σε πεύκα και ελιές, το οποίο αξίζει να επισκεφτείτε για την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής αλλά και για τις ψαροταβέρνες και τα μπαράκια του.

Η Λάκκα βρίσκεται στο βορειότερο ακρωτήρι του νησιού και οφείλει το όνομά της στους Σουλιώτικης καταγωγής κατοίκους της, οι οποίοι κυνηγημένοι από τον Αλή Πασά των Ιωαννίνων κατέφυγαν στους Παξούς και τους Αντίπαξους. Στη Λάκκα θα βρείτε το πέτρινο φάρο ο οποίος χτίστηκε το 1832, έχει ύψος 36 μέτρα και υψώνεται 108 μέτρα από τη στάθμη της θάλασσας.

Ένα από τα χαρακτηριστικά του νησιού είναι και η μορφολογία του εδάφους του. Ενώ οι ανατολικές ακτές είναι σχετικά ομαλές, οι δυτικές είναι εξαιρετικά απότομες, σχηματίζοντας  κατακόρυφους γκρεμούς, σπήλαια και θαλάσσιες αψίδες. Χαρακτηριστική είναι η σπηλιά που βρίσκεται κάτω από τον οικισμό Βασιλάτικα μέσα στην οποία κρύφτηκε το υποβρύχιο Παπανικολής κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. Είτε προσβάσιμες από το νησί, είτε προσβάσιμες με βάρκα, στη δυτική πλευρά του νησιού σας περιμένουν πολλές πανέμορφες παραλίες για να τις ανακαλύψετε.

Παρόλο που οι βροχές είναι πολλές στους Παξούς, η σύσταση του εδάφους δεν επιτρέπει την κατακράτηση του νερού. Γι' αυτό το λόγο οι Παξινοί σμίλεψαν το βράχο και έφτιαξαν πελεκητές στέρνες από τις οποίες τροφοδοτούσαν πηγάδια, που κατασκεύαζαν οι ίδιοι για να αποθηκεύουν το νερό. Τις σπουδαιότερες από αυτές τις στέρνες θα τις βρείτε πάνω από την Αγία Ελεούσα στη Μεγάλη Βίγλα και στη θέση Μποϊκάτικα ενώ τη μεγαλύτερη στέρνα των Παξών την Ελληνικιά θα τη βρείτε αν πάρετε το μονοπάτι πέρα από τα Φαναριωτάτικα.

Στους Παξούς, οι ιαματικές πηγές είναι γνωστές από τα αρχαία χρόνια, πηγάζουν από το υπέδαφος και χύνονται στη θάλασσα. Οι περισσότερες από αυτές είναι θειούχες και έχουν αξιοποιηθεί με πισίνες όπου χρησιμοποιούνται  για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες, ιδιαίτερα σε παθήσεις ρευματικές και δερματικές.

Οι σπουδαιότερες ιαματικές πηγές είναι: του Οζιά, του Γιαννά και της Γλυφάδας.

Για το τέλος αφήσαμε τους Αντίπαξους. Με ελάχιστους κατοίκους, αλλά πλούσια βλάστηση και τους μεγάλης έκτασης αμπελώνες που παράγουν το περίφημο μαύρο αντιπαξιώτικο κρασί, στους Αντίπαξους, εκτός από την Εκκλησία του Αγίου Αιμιλιανού και μια αγγλική δεξαμενή του 1833, θα βρείτε και μια από τις ομορφότερες παραλίες, όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και του κόσμου, το Βουτούμι.